عباس نمازش را بسیار با آرامش و خشوع می خواند.در بعضی وقت ها که فراغت بیشتری

داشت آیه ی "ایاک نعبد و ایاک نستعین" را هفت بار با چشمانی اشکبار تکرار می کرد....

به یاد دارم از سن هشت سالگی روزه اش را بطور کامل می گرفت.

او به قدری نسبت به ماه رمضان مقیّد و حساس بود که مسافرت ها و ماموریت هایش را طوری

 تنظیم می کرد تا کوچک ترین لطمه ای به روزه اش وارد نشود.

او همیشه نمازش را در اول وقت می خواند و ما را نیز به نماز اول وقت سفارش می کرد.

فراموش نمی کنم،آخرین بار که به خانه ی ما آمد،سخنانش دل نشین تر از روزهای قبل بود.

از گفته های او در آن روز یکی این بود که :وقتی اذان صبح می شود،پس از اینکه وضو گرفتی،

به طرف قبله بایست و بگو

ای خدا! این دستت را روی سرِ من بگذار و تا صبح فردا برندار....

به شوخی دلیل این کار را پرسیدم. او در پاسخ چنین گفت:

-اگر دست خدا روی سرمان باشد،شیطان هرگز نمی تواند ما را فریب دهد ....

      "شادی روح شهیدان صلوات"  التماس دعا

میثم مربی پرآوازه ی پادگان امام حسین بود.اسمش که می آمد بدن بعضی از

قدیمی ها می لرزید.هر کس که برای گذراندن دوره ی آموزشی به پادگان

 امام حسین می رفت از سخت گیری هایش می گفت و از داد و فریادش....

آنها که یکی دو روز اول آموزش می بریدند و از پادگان در می رفتند،

خیلی از میثم بد تعریف می کردند.می گفتند:نصفه شب میاد داخل

 ساختمون و با تیراندازی و عربده کشی دستور میده که بشمار سه از طبقه ی

 پنجم آسایشگاه بدویم دم در.     ادامه مطلب...

مهمان ها توی حیاط ایستاده بودند و داشتند خداحافظی می کردند که بروند.

مرد با عجله کفش هایش را پوشید و می گفت:لطفا چند لحظه صبر کنید.

یکی از مهمانها که سن اش از همه بیشتر بود ،گفت:کجا می خواهی بروی؟

مرد لبخند زد و گفت:می خواهم بروم براتون یک ماشین کرایه کنم....و از در

حیاط خارج شد.

لحظه ای گذشت و مرد با یک سواری سفید رنگ به در خانه رسید .

مهمانها هنوز توی اتاق بودند و مرد آنها را به طرف ماشین بدرقه کرد.

پیرمرد همانطور که سوار می شد،چشمش به ماشین در خانه افتاد

و گفت:ماشین خودت که بود!چرا ماشین کرایه کردی؟!

مرد با مهربانی به پیرمرد نگاه کرد و گفت:این ماشین سپاهه،

                   مال من نیست که!!

از بیت المال که نمیشه استفاده ی شخصی کرد !...

    "شادی روح شهدای یگان ویژه ی صابرین و سید حمید صلوات" 

اوائل جنگ در گروه جنگ های نامنظم با شهید چمران همکاری می کرد...

شب ها که می خواست بخوابد با همان لباسی که تنش بود می رفت بیرون سنگر

و روی سنگ ریزه ها می خوابید....

یک شب بهش گفتم:چرا این کار رو می کنی؟؟

چرا توی سنگر نمی خوابی ؟؟

جواب داد: بدن من خیلی استراحت کرده،خیلی لذت برده،

حالا باید این جا ادبش کنم.......

                 "شادی روح ملکوتی شهدای یگان ویژه ی صابرین صلوات" 

                                                                         التماس دعا.... 

شهید یوسف شریف :

خیلی خوب حرف می زد و خیلی خوب عمل می کرد.

هر کاری را به موقع انجام میداد و لازم نمی دید مورد توجه دیگران قرار بگیرد.

شروع این سازندگی درونی را هم با ظاهرش آغاز کرده بود.با اینکه

می توانست از بهترین و شیک ترین کفش ها استفاده کند،درتابستان

و زمستان پوتین می پوشیدوسعی میکرد بهتر از فقیرترین آدمها

لباس به تن نکند.

بسیار کم حرف بود ،تا از او سئوال نمی کردی حرفی نمی زد.

می گفت:وقتی هدف درس خواندن است باید به خودت زحمت بدهی .

اگر می خواهی درس را رها کنی تا به هدفی مهمتر از آن برسی

حق داری.            

سلام دوستان محترم....انشاله در کنار بارگاه ملکوتی حضرت معصومه

"سلام الله علیها "و مسجد مقدس جمکران دعاگویتان خواهم بود......

بدیها رو ببخشید ....

موفق باشید و التماس دعا.......

یک روز برای دیدن یوسف به هور رفتیم ،گرما بیش از پنجاه درجه بود،

آنها که در هور بودند می دانند فقط عاشقان تحمل ماندن در آنجا را دارند.

با اینهمه هور بهشت مخلصین بود،آنجا سنگرها همه به روی آب ساخته شده

بود.بعد از غروب آفتاب ،وقتی شب می آمد تا نرمه بادی را میان هور به

جریان بیندازد و گرما را پراکنده کند،پشه های گزنده به پوست و گوشت

بچه ها نیش می زدنند،با چنین اوضاعی مسؤلین دستور داده بودند نیروهای

هور را در فواصل بسیار کوتاه جابه جا کنند.

یک هفته آنجا بودم ،از او پرسیدم ؛چند روز دیگر اینجا هستی؟

تبسمی کرد و گفت:   فعلا هستم.

یکی از بچه های مخابرات آنجا گفت: الان چند بار تا حالا به برادر

شریف اصرار کرده اند که برای تجدید روحیه از اینجا برود، اما او در جواب

گفته است: حداقل یکماه به من فرصت بدهید تا روزه ام را بگیرم....

                            "شادی روح شهدای یگان ویژه ی صابرین صلوات"