خدای توبه پذیر بخشنده ی من ...
خدای کهکشانهای بی انتها.....
خدای آسمان آبی و دوست داشتنی ....
خدای اینهمه بی کرانگی ها....
مهربان من.....
بامن سخن بگو....
برتنم هاله ای بپوشان که تو را احساس کند ....برای همیشه
بگذار یقین بدانم که حرفهای دلتنگی ام را خواهی شنید ...
بر دلم بذر آرامش بپاش...
تا احساست کنم در هر گامی که بر میدارم...
تا احساس کنم در هر لحظه در آغوش تو ،آرام گرفته ام...
دلم را ایمان و تقوی ببخش
تا از هوا و هوس و از شهوت گریزان باشد
به چشمانم حیا بده تا غفلت نکنم...تا از تو جدا نباشم
به زبانم نیکی ها را یاد بده تا سنجیده و درست،تا زیبا سخن بگویم
به دستانم خیر عطاکن تا دستان نیازمندان را بگیرم
به وجودم عشقی سرشار و وافر ارزانی کن تا دلم در های و هوی
فریبنده ی جاذبه های این دنیا گم نشود و سرگردان خستگی ها نباشد
به قلبم یقین بده تا همیشه بداند که تو هستی
که تو ،نظارت بر من و اعمالِ شایسته و ناشایستم داری ...
به من بیاموز که تنها ...تو همیشه بامن هستی....
توبه پذیر و مهربان و صمیمی ...با من ...با دلم ...
نازنینم از تو می خواهم و تو را میخوانم و می گویم
خدایا توانایی تشخیص درست از نادرست را ارزانی ام کن
و لذت عبادتت را بر تنمان بچشان...
الهی
